Η επιστολή
Κυρία Βούλτεψη,
Σε σχετικό άρθρο σας, με τίτλο "ψέματα Παπανδρέου με την κάλυψη της ΕΕ", κρίνετε ουσιαστικά ως συνειδητά παραπλανητική την πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, για την σύσταση επιτροπής, με στόχο την έκδοση ευρω-ομολόγου, στο πλαίσιο της "Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών".
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να κρίνουν και να κατακρίνουν και βεβαίως, οι δημοσιογράφοι να ελέγχουν πράξεις και παραλείψεις, ιδιαιτέρως όσων έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης μιας χώρας.
Ωστόσο, αναφερόμενη στη συγκεκριμένη περίπτωση, οδηγείστε σε ένα συμπέρασμα, με το οποίο καταλογίζετε "ψέματα" στον τότε πρωθυπουργό, αγνοώντας σε όλο το φάσμα του συλλογισμού σας κάτι που αποτελούσε και τον πυρήνα της επιλογής του Γιώργου Α. Παπανδρέου - και που γνώριζαν όλοι ανεξαιρέτως εξαρχής.
Το γεγονός ότι, η πρωτοβουλία Παπανδρέου εκδηλώθηκε προκειμένου να αποτελέσει, αφενός μεν ένα σημαντικό μέσο κινητοποίησης πολιτών, φορέων και οργανισμών, αφετέρου δε έναν ισχυρό παράγοντα πίεσης προς τα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ, στην κατεύθυνση της έκδοσης ευρω-ομολόγου.
Αυτό ήταν δεδομένο εξαρχής. Αν κάποιος αποκρύψει, συνειδητά ή λόγω ατελούς ενημέρωσης αυτήν την καθοριστική παράμετρο, τότε μπορεί να καταλήξει σε οποιαδήποτε συμπεράσματα θέλει, από τα οποία δεν εξαιρούνται και αυτά στα οποία εσείς καταλήγετε.
Το γεγονός αυτό όμως, δεν συνιστά ενημέρωση, ούτε και δικαιολογεί οποιασδήποτε μορφής κριτική. Δημοσιογραφικά μάλιστα, ενέχει σκοπιμότητα, καθώς αποκρύπτει καθοριστικά στοιχεία ενημέρωσης από τον πολίτη. Και μάλιστα, το στοιχείο, που στην προκειμένη περίπτωση αποτέλεσε και τον πυρήνα της πρωτοβουλίας. Αυτόν της άσκησης πίεσης για να ανοίξει ο δρόμος προς το ευρω-ομόλογο.
Ας δούμε, λοιπόν, πού βρίσκονται τα ψέματα και που οι αλήθειες.
Η περίφημη «πρωτοβουλία πολιτών», όπως είναι γνωστό, προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και φυσικά, όπως και ο ίδιος ο τότε Πρωθυπουργός κατ' επανάληψη είχε τονίσει, για να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή θα έπρεπε -πράγμα που έγινε πριν από λίγες μέρες- να ολοκληρωθεί η σχετική νομοθετική διαδικασία (διαπραγμάτευση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κοινή θέση και τέλος ενσωμάτωση του Κανονισμού στο εθνικό δίκαιο των κρατών-μελών).
Η πρωτοβουλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου να συστήσει την Επιτροπή για το ευρω-ομόλογο, είχε ακριβώς αυτό το νόημα και αυτό το χαρακτήρα. Σε μια συγκυρία που η κρίση της ευρωζώνης βάθαινε, ταυτοχρόνως όμως άρχιζαν να εμφανίζονται δειλά - δειλά και οι πρώτες πρωτοβουλίες υπέρ του ευρω-ομολόγου (άρθρο Γιούνκερ-Τρεμόντι στους Financial Times, ψήφισμα υπέρ ευρω-ομολόγου στο Ευρωκοινοβούλιο κλπ), αλλά η αντίδραση/αντίρρηση της Γερμανίας παρέμενε σθεναρή, αποφάσισε να συγκροτήσει μια Επιτροπή πρωτοβουλίας.
Στόχος, να υπάρξει ο ευρύτερος δυνατός συντονισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, να γίνει δηλαδή -όπως και έγινε- μια συντονισμένη καμπάνια υπέρ του ευρω-ομολόγου, η οποία να καταλήξει στη συλλογή υπογραφών ευρωπαίων πολιτών, μόλις το σχετικό θεσμικό πλαίσιο θα ήταν σε πλήρη εφαρμογή.
Υπενθυμίζεται ότι, η Επιτροπή που συγκροτήθηκε τότε είχε πλήθος συναντήσεων με προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη που υποστήριζαν την έκδοση ευρω-ομολόγου.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι, μόλις 2 μέρες μετά την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, για τη σύσταση Επιτροπής για το ευρω-ομόλογο, ο Πρόεδρος της ΝΔ -μονίμως αγωνιών αλλά και μονίμως ερχόμενος δεύτερος- έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, τασσόμενος υπέρ της έκδοσης ευρω-ομολόγου!
Τέλος, προκειμένου να αποκλειστεί το ενδεχόμενο οποιασδήποτε νέας δήθεν αποκάλυψης, σχετικά με επιλογές και πρωτοβουλίες Παπανδρέου, σημειώνεται ότι, κατόπιν όλων αυτών των πιέσεων - και προφανώς όχι μόνο των ελληνικών- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε πριν από περίπου 5 μήνες, να παρουσιάσει την γνωστή «Πράσινη Βίβλο» για τα ευρω-ομόλογα, προχωρώντας ένα ακόμη βήμα μπροστά τη σχετική προσπάθεια.
ΥΓ 1. Το γεγονός και μόνο ότι, ουδείς μέχρι σήμερα, ούτε και αυτή ακόμη η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, άσκησε αρνητική κριτική σε αυτήν την πρωτοβουλία Παπανδρέου, οφείλεται στο ότι όλοι, εκτός από εσάς(!), γνώριζαν την ουσία και τη σημασία της πρωτοβουλίας. Εσείς την αποσιωπάτε. Γιατί άραγε;
ΥΓ 2. Σχετικά και με τη συγκεκριμένη, όπως και με άλλες επιλογές Παπανδρέου, θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις και πολιτικοί, που δεν περιμένουν τον από μηχανής Θεό για να δώσει λύσεις, αλλά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και αγωνίζονται. Αυτή εξάλλου είναι και η διαφορά μεταξύ προόδου και συντήρησης.
ΥΓ 3. Εντέλει, αυτό που εσείς χαρακτηρίζετε "ψέματα", είναι και η αλήθεια της πρωτοβουλίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου.
Η απάντηση της Σ. Βούλτεψη
Το γεγονός ότι τόσο εγώ όσο και άλλα δέκα εκατομμύρια Έλληνες δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε τα χαράτσια που η τριανδρία Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλου επέβαλε, δεν σημαίνει ότι έχουμε εντελώς χάσει τη δυνατότητα αντίληψης των πραγμάτων.
Από την απάντηση του Γραφείου του κ. Παπανδρέου προκύπτει πως ο τ. πρωθυπουργός αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή μια διαδικασία τον Δεκέμβριο του 2010 (ενώ αυτή ενεργοποιήθηκε τελικά την 1η Απριλίου του 2012), προκειμένου να… ασκήσει πίεση – τα ίδια μας είπε και όταν αποφάσισε να πετάξει την ρουκέτα περί δημοψηφίσματος, υποστηρίζοντας ότι το έπραξε για να υποχρεώσει τη Ν.Δ. να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Ακόμη και αν είναι έτσι – και δεν πρόκειται για εκ των υστέρων εφεύρημα - δυσκολεύομαι πραγματικά να κατανοήσω αυτό που ο κ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν θεωρούν αυτονόητο: Να καταφεύγει δηλαδή πρωθυπουργός άνθρωπος σε διάφορα τρυκ προκειμένου να επιτυγχάνει αυτό που ο ίδιος θεωρεί κάθε φορά σκόπιμο.
Όσο για την «πρωτοβουλία», αυτή δεν ανήκε στον κ. Παπανδρέου, καθώς πριν από αυτόν είχαν προηγηθεί άλλοι (εδώ).
Στην απαντητική επιστολή αναφέρεται πως «αυτό» (η πρωτοβουλία ως μέσον πίεσης, δηλαδή) «ήταν δεδομένο εξαρχής». Από καμιά δήλωση, όμως, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
Αναφέρεται επίσης πως ο τ. πρωθυπουργός «κατ’ επανάληψη είχε τονίσει» πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία για να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή θα έπρεπε να ολοκληρωθεί η σχετική νομοθετική διαδικασία.
Φυσικά, ούτε αυτό προκύπτει από κάπου. Όταν ζητήσαμε τα αποσπάσματα των ομιλιών από όπου προκύπτουν αυτές οι «κατ’ επανάληψιν» αναφορές, μας εστάλη απόσπασμα ομιλίας του κ. Παπανδρέου από την συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011.
Εκεί, ο κ. Παπανδρέου αναφέρει, μεταξύ άλλων, απαντώντας στον κ. Σαμαρά:
«...Η πρότασή μας για τα ευρωομόλογα σηματοδοτεί τη δυνατότητα μιας μεγάλης αναπτυξιακής λογικής. Και καλώ όλους σε αυτή την προσπάθεια. Και μίλησα με εσάς κ. Σαμαρά, μη λέτε ότι δεν μίλησα για το θέμα των ευρωομολόγων, μη δημιουργείτε εντυπώσεις εδώ.
Έχουμε δικαίωμα ως Κίνημα, και αυτό κάνουμε, να διαμορφώσουμε μια ομάδα, που θα κινηθεί. Και περιμένουμε βεβαίως από όλα τα κόμματα που συμφωνούν μαζί μας – και ξέρω ότι είναι πολλά – να συνεργαστούμε και να συνεργαστούμε ουσιαστικά στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Μη δημιουργείτε εντυπώσεις – το συζητήσαμε και μαζί.
Αν αυτά πετύχουν, καλώς. Θέλω όμως να τονίσω και να διευκρινίσω κάτι: Το ένα εκατομμύριο των υπογραφών, βεβαίως, είναι μια διαδικασία που τώρα ξεκινά στην Ε.Ε., και ήταν και πρόταση του ΠΑΣΟΚ, επί δικών μας ημερών, όταν ήμασταν Κυβέρνηση.
Όμως, πολύ πιθανώς, να χρειαστεί νωρίτερα. Τώρα, πράγματι χρειάζεται να κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις και συμμαχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να προωθήσουμε μια άλλη Ευρώπη. Παράλληλα, όμως, πρέπει να αξιοποιήσουμε και τη δυνατότητα, οι πολίτες της Ευρώπης να ασκήσουν, εάν δεν υπάρξει άλλος δρόμος, εκείνη την απαραίτητη πίεση, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη.
Ναι, εμείς να γίνουμε ο καταλύτης της Ευρώπης των πολιτών και των λαών, για μια μεγάλη αλλαγή σε αυτή την Ένωση. Αν όμως αυτό δεν πετύχει, αν δεν πετύχει η πορεία εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε θα βρεθούμε σε μια Ευρώπη ισχνή και με προβλήματα, και εμείς, αλλά και άλλοι, όλοι θα έλεγα...».
Δηλαδή, μας έλεγε γενικά και αόριστα πως επρόκειτο για διαδικασία που «τότε ξεκινούσε». Επομένως, ούτε είχε ξεκινήσει, ούτε μπορούσε να ξεκινήσει. Στην πραγματικότητα δεν είχε καθόλου ξεκινήσει.
Και μια και ανοίξαμε διάλογο, μήπως μπορούμε να πληροφορηθούμε τα εξής;
1. Όταν ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωνε τη συλλογή ενός εκ υπογραφών, γνώριζε από πού, από πόσες χώρες δηλαδή έπρεπε να τις συγκεντρώσει; Γνώριζε πόσες υπογραφές χρειαζόταν να συγκεντρώσει από κάθε χώρα; Προφανώς όχι, διότι αυτό αποφασίστηκε πολύ αργότερα. Επομένως, πώς και από πού θα μάζευε αυτό το ένα εκατομμύριο των υπογραφών, έστω και ως μέσο πίεσης; Μόνο από την Ελλάδα; Ή μήπως από διαφορετικές χώρες, ανάλογα με το ποιους θα έβρισκε πιο... βολικούς;
2. Τελικά πόσες υπογραφές συγκεντρώθηκαν μετά από εκείνο το πυροτέχνημα; Αριθμό, παρακαλώ. Διαφορετικά, πώς μπορούμε να μιλάμε για «μέσο πίεσης»;
Εκτός κι’ αν ο κ. Παπανδρέου θεωρεί πως αρκεί να πει κάτι και αυτό μετατρέπεται αμέσως σε… μέσο πίεσης.
Πηγή: Ελεύθερη Ζώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.