Τελικά ήταν αλήθεια: Μπήκαν και τα Σκόπια στο PSI!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη από την

Ελεύθερη Ζώνη.

Δεν μελετούσα καλύτερα… ένα τσουβάλι λίρες;

Όπως αποδεικνύεται, η απάντηση στο ερώτημα που είχα θέσει στο άρθρο μου της 20ής Φεβρουαρίου (εδώ) – «Εντάσσονται και τα Σκόπια στο PSI;» - είναι καταφατική.

Για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο υιοθέτησε (χωρίς τις ψήφους των Ελλήνων ευρωβουλευτών) μια τόσο αρνητική για την Ελλάδα έκθεση προόδου για τα Σκόπια.

Χειρότερη έκθεση, συνοδευόμενη μάλιστα από ψήφισμα υπέρ της ΠΓΔΜ και του δικαιώματός της στον προσδιορισμό «μακεδονικός», δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ.

Λυπούμαι, αλλά αποδεικνύεται πως η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν απέτυχε μόνο στο PSI, αλλά με τους χειρισμούς της – και προφανώς τους χειρισμούς του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος ανακατεύτηκε σε θέμα εκτός της εντολής του – οδηγεί την χώρα όχι μόνο στην οικονομική, αλλά και στην εθνική καταστροφή.

Μετά από όσα συνέβησαν την περασμένη Τετάρτη στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η ανάγκη για εκλογές καθίσταται περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Και ορθώς ενημερωθήκαμε πως οι εκλογές δρομολογήθηκαν – πριν μας βρει κανένα μεγαλύτερο κακό.

Ο αρμόδιος για την διεύρυνση Επίτροπος Στέφαν Φούλε (που μέχρι πρόσφατα κρατούσε περισσότερο μετριοπαθή στάση), ξαφνικά ανακάλυψε την… ρεάλ πολιτίκ και υποστήριξε πως «η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ αποτελεί θέμα… πολιτικού ρεαλισμού και θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός του έτους»!

Τάχθηκε υπέρ της άμεσης έναρξης των προενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Σκοπίων και Ε.Ε. και ανακοίνωσε την άμεση μετάβασή του στα Σκόπια - πράγμα το οποίο και έκανε χτες - προκειμένου να εγκαινιάσει έναν… υψηλού επιπέδου προενταξιακό διάλογο!

Και όλα αυτά ενώ αναγνώρισαν όλοι πως στην ΠΓΔΜ θα πρέπει ακόμη να γίνουν πολλά, στον τομέα των μεταρρυθμίσεων στην έννομη τάξη, στη διεξαγωγή των εκλογών, στην ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης, στην προστασία των μειονοτήτων και στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Ψιλοπράματα δηλαδή, μπροστά στην ανάγκη να επανέλθει στα επίσημα έγγραφα ο προσδιορισμός «μακεδονικός»!

Ψιλοπράματα μπροστά στην ανάγκη να ασπαστούμε όλοι τον… πολιτικό ρεαλισμό!

Ο ίδιος ο κ. Φούλε, τον Νοέμβριο του 2010 είχε, την επομένη της δημοσιοποίησης της ετήσιας έκθεσης της Κομισιόν,  αρθρογραφήσει στη σκοπιανή εφημερίδα «Ντνέβνικ», υποστηρίζοντας πως η έλλειψη προόδου στο ζήτημα της ονομασίας δεν επέτρεψε τη σύσταση Επιτροπής για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Είχε μάλιστα υπογραμμίσει τον «κομβικό ρόλο που παίζει αυτή η εκκρεμότητα στην ενταξιακή πορεία των Σκοπίων».

«Αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα και η επίλυση του ζητήματος αυτού θα διευκολύνει, σε μεγάλο βαθμό, την πορεία της χώρας σας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση», έγραφε (και είναι προφανές ότι τότε είχε διαφορετική αντίληψη για την «πολιτική πραγματικότητα»).

Αλλά και τον Οκτώβριο του 2011, ο ίδιος άνθρωπος, ο Φούλε, κατά την παρουσίαση εκείνης της έκθεσης προόδου, διαπίστωνε πως ελάχιστα βήματα είχαν γίνει τόσο ως προς την επίλυση του θέματος του ονόματος, όσο και ως προς την διαδικασία επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων.

Η έκθεση (του Οκτωβρίου 2011) ανέφερε πως οι σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα  «συνεχίζουν να επηρεάζονται αρνητικά από το ανεπίλυτο ζήτημα της ονομασίας», ενώ υπογραμμιζόταν πως «δράσεις και δηλώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αρνητική επίδραση στις σχέσεις καλής γειτονίας θα πρέπει να αποφεύγονται. Η διατήρηση καλών σχέσεων γειτονίας, συμπεριλαμβανομένης μιας διαπραγματεύσιμης και αμοιβαίως αποδεκτής λύσης για το ζήτημα της ονομασίας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών παραμένει ουσιαστική».

Τι έγινε στο μεταξύ και ο κ. Φούλε άλλαξε γνώμη; Έλα μου ντε!

Τι έγινε και άλλαξαν στάση οι ευρωβουλευτές, όταν, πριν έναν χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2011, οι ομιλητές όλων των πολιτικών ομάδων επέκριναν την πολιτική που ακολουθεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Γκρούεφσκι; 

Έλα μου ντε!

Το δε ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου της περασμένης Τετάρτης είναι κάτι το πρωτοφανές. Ζητούν άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, δεν γίνεται (για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια) καμιά ρητή αναφορά στην προϋπόθεση της επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας και απευθύνεται…  έκκληση προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να ορίσει ημερομηνία για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ, «χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση», ενώ εκφράζεται η λύπη του Ευρωκοινοβουλίου για το γεγονός ότι «η διένεξη για το όνομα εξακολουθεί να εμποδίζει το δρόμο της χώρας για την ένταξη στην ΕΕ, παρεμποδίζοντας έτσι και την ίδια τη διαδικασία της διεύρυνσης».

Να ήταν μόνο αυτό! Το ευρωκοινοβούλιο εμφανίζεται να… λυπάται για την παράλειψη του όρου «μακεδονικός» από την Έκθεση Προόδου της ΠΓΔΜ για το 2011, κάτι που συμβαίνει από το 2009, παρά το γεγονός ότι… «αυτός είναι ο καθιερωμένος όρος για τις αναφορές στη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ταυτότητα της χώρας σε κείμενα των Ηνωμένων Εθνών»!

Το γεγονός ότι το ψήφισμα γέρνει επικίνδυνα προς την πλευρά των Σκοπίων, αποδεικνύεται και από την έκφραση ανησυχίας σχετικά με «τη χρήση ιστορικών επιχειρημάτων στην τρέχουσα ανταλλαγή απόψεων, συμπεριλαμβανομένου του φαινόμενου της λεγόμενης "αρχαιοποίησης", που απειλεί να αυξήσει τις εντάσεις με τις γειτονικές χώρες και να δημιουργήσει νέους εσωτερικούς διχασμούς». 

Αυτό, φαινομενικά μοιάζει να ευνοεί την Ελλάδα, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Πρώτον διότι και η Ελλάδα χρησιμοποιεί ιστορικά επιχειρήματα (τα σωστά), αλλά και επειδή τον όρο «αρχαιοποίηση» έχει χρησιμοποιήσει ο αντίπαλος του Γκρούεφσκι, ο Τσερβένκοφσκι, προκειμένου να δείξει τη διαφωνία του με την τακτική του Σκοπιανού πρωθυπουργού.

Προκύπτει έτσι, η ύπαρξη μιας ευθείας γραμμής επικοινωνίας μεταξύ Επιτρόπου, ευρωβουλευτών και διαφόρων Σκοπιανών παραγόντων, που μοιάζει πλέον να υπαγορεύουν εκθέσεις και ψηφίσματα.

Συνδετικός κρίκος μοιάζει να είναι ο γνωστός Σόρος, που δραστηριοποιείται στην περιοχή και χρηματοδοτεί διάφορα συνέδρια και ο οποίος – για κάποιον άγνωστο (;) λόγο – έχει επισκεφθεί και τον κ. Παπανδρέου στου Μαξίμου!

Το παράδοξο είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ την ίδια ώρα τόσο ο γ.γ.του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν (στις 29 Φεβρουαρίου), όσο και ο Φίλιπ Ρίκερ, αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, (στις 13 Μαρτίου) μιλώντας στην Ουάσιγκτον για την αμερικανική εξωτερική πολιτική στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, θέτουν ως προαπαιτούμενο την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, καθώς, όπως επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους, ισχύει το βέτο του Βουκουρεστίου (του 2008).

Πέρασε δε απαρατήρητο το γεγονός πως έγινε γνωστό ότι κατά την συνάντησή τους στις 6 Μαρτίου, Παπαδήμος και Παπανδρέου συζήτησαν για την Οικονομία και το… Σκοπιανό!

Νωρίτερα, την 1η Μαρτίου, ο κ. Παπαδήμος είχε συναντηθεί με τον Ν. Γκρούεφσκι στο περιθώριο της Συνόδου των Βρυξελλών, προκειμένου να εκφράσουν την «πολιτική βούληση για συνέχεια των διαπραγματεύσεων όσον αφορά την ονομασία της γειτονικής χώρας, εντός του συμφωνημένου πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να επιτευχθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση».

Ανάλογες διαβεβαιώσεις είχε δώσει ο κ. Παπαδήμος και στον Μάθιου Νίμιτς, που ξαφνικά επαναδραστηριοποιήθηκε και κατέφθασε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου, προερχόμενος από τα Σκόπια.

Μετά την συνάντησή του μάλιστα με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο τελευταίος είχε εκδώσει ανακοίνωση (στις 20 Φεβρουαρίου), όπου ανέφερε πως «δεν μπορεί να υπάρξει λύση η οποία δεν θα σέβεται την αξιοπρέπεια των πολιτών της Δημοκρατίας της "Μακεδονίας" και η οποία θα είναι επιβλαβής για ζητήματα ταυτότητας και αντίθετη με το διεθνές δίκαιο»! 

Στις 18 Φεβρουαρίου, ο κ. Ιβανόφ είχε στείλει επιστολές τόσο στον Πρόεδρο Κ. Παπούλια, όσο και προς τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων των χωρών του ΝΑΤΟ με τις οποίες ζητούσε υποστήριξη για ένταξη της χώρας του στη Βορειοατλαντική Συμμαχία στη Σύνοδο του Σικάγο.

Όλα αυτά συνέβησαν αφού ο κ. Παπαδήμος απάντησε τελικά θετικά (στις 15 Φεβρουαρίου) στις δύο επιστολές Γκρούεφσκι με τις οποίες του ζητούσε συνάντηση – η πλάκα είναι πως μετά τη θετική απάντηση, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός σχολίασε πως το «ναι» Παπαδήμου «έρχεται πολύ αργά», αφού είχε στείλει την τελευταία επιστολή του στις 22 Ιανουαρίου!

Υπενθυμίζω ότι στην επιστολή με την οποία αποδεχόταν να συναντηθεί με τον κ. Γκρούεφσκι, ο κ. Παπαδήμος έθετε ως προϋπόθεση ότι «και τα δύο μέρη θα επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση»!

Ως ουδέτερος παρατηρητής δηλαδή, μιλούσε για «δύο μέρη», ισομοιράζοντας τις ευθύνες!

Λοιπόν, για να εξηγούμεθα: Μια χώρα δεν είναι ισχυρή όταν δανείζεται παρακαλώντας για τη δόση της, αλλά όταν δανείζεται έχοντας εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των δανειστών της, επειδή διαθέτει στιβαρή ηγεσία. 

Το ύφος επαίτη που έχουν υιοθετήσει όλοι οι «μεγάλοι διαπραγματευτές» των τελευταίων δύο χρόνων, ήταν από την αρχή βέβαιο ότι θα άνοιγε την όρεξη των δανειστών, των φίλων και των χορηγών τους και σε θέματα εθνικού ενδιαφέροντος.

Όσο και αν κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα, παριστάνοντας ότι δεν υπήρξε πιστωτικό γεγονός, αυτό υπήρξε – πριν από μια εβδομάδα – και αποδυνάμωσε τη χώρα σε όλους τους τομείς.

Επειδή, λοιπόν, μάθανε πως… και πλάκωσαν και οι Σκοπιανοί και επειδή χωρίς να έχει καμιά εξουσιοδότηση ο κ. Παπαδήμος έδειξε υποχωρητικότητα μιλώντας για «δύο μέρη», ας μας αδειάσουν το γρηγορότερο δυνατόν το… μέρος, γιατί θα μας βρουν κι’ άλλα δεινά!